Η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων Τεμπών, προκάλεσε έντονο πολιτικό ενδιαφέρον με τις δηλώσεις της σε ραδιοφωνική συνέντευξη, όπου ξεκαθάρισε ότι δεν επιθυμεί να ιδρύσει κόμμα, αλλά να συμβάλει στη δημιουργία ενός πολιτικού κινήματος που να βασίζεται αποκλειστικά στον πολίτη. Η τοποθέτησή της, γεμάτη αιχμές και πολιτικό βάθος, άνοιξε τη συζήτηση για μια νέα μορφή πολιτικής εκπροσώπησης στην Ελλάδα.

Η Μαρία Καρυστιανού εξέφρασε την έντονη ενόχλησή της για το γεγονός ότι κάποιοι συνδέουν το όνομά της με την ίδρυση κόμματος. Η φράση της «με ενοχλεί να ακούγεται η λέξη κόμμα δίπλα από το όνομά μου» αποτυπώνει την απόρριψη της κομματικής λογικής ως ξεπερασμένης και αποξενωμένης από τις ανάγκες της κοινωνίας. Προτάσσει την ανάγκη για ένα νέο πλαίσιο πολιτικής συμμετοχής που να ξεκινά από τη βάση και να υπηρετεί τον πολίτη. Παράλληλα, περιέγραψε το όραμά της για μια πολιτική που θα χαρακτηρίζεται από ήθος και διαφάνεια. Η φράση της «ονειρεύομαι πολιτικούς που θα ανακατεύεται κάπου το όνομά τους και θα παραιτούνται αμέσως» αποτελεί ευθεία κριτική στην κουλτούρα της ατιμωρησίας που κυριαρχεί στην ελληνική πολιτική σκηνή. Η Καρυστιανού ζητά ηθική αναμόρφωση του πολιτικού προσωπικού, με επίκεντρο την ευθύνη και τη λογοδοσία.

Η πρότασή της για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού κινήματος αποτυπώνεται στη φράση «ελπίζω να δημιουργηθεί ένα νέο κίνημα το οποίο να βασίζεται μόνο στον πολίτη». Η Καρυστιανού προτείνει έναν συλλογικό πολιτικό χώρο, απαλλαγμένο από αρχηγισμούς και κομματικές ταυτότητες, όπου ο πολίτης θα είναι ο πρωταγωνιστής. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στην υπόθεση των Τεμπών, χαρακτηρίζοντας την τροπολογία που ψηφίστηκε πρόσφατα ως «ρύθμιση συγκάλυψης». Κατήγγειλε ότι η συγκεκριμένη νομοθετική παρέμβαση απαλλάσσει από ευθύνες όσους εμπλέκονται στο δυστύχημα, υπονομεύοντας την έννοια της δικαιοσύνης.

Η πολιτική σκέψη της Καρυστιανού διαμορφώθηκε μέσα από την εμπειρία της ως εκπροσώπου των οικογενειών των θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη. Η απογοήτευση για την κρατική διαχείριση της τραγωδίας, η έλλειψη λογοδοσίας και η απουσία ηθικής ευθύνης από τους θεσμούς αποτέλεσαν βασικές αιτίες για την πολιτική της αφύπνιση. Η δήλωσή της έγινε με αφορμή την 51η επέτειο από την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, μια συμβολική στιγμή για την ελληνική πολιτική ιστορία. Η Καρυστιανού επέλεξε να μιλήσει όχι για το παρελθόν, αλλά για το μέλλον, προτείνοντας μια νέα μορφή πολιτικής συμμετοχής που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας του σήμερα.

Η έννοια του «κινήματος» όπως την περιγράφει η Καρυστιανού δεν παραπέμπει σε οργανωμένη κομματική δομή, αλλά σε μια ανοιχτή πλατφόρμα πολιτών. Πρόκειται για μια μορφή πολιτικής δράσης που ξεκινά από τη βάση, χωρίς ιεραρχίες και μηχανισμούς εξουσίας. Το κίνημα που οραματίζεται είναι συμμετοχικό, διαφανές και ηθικά θεμελιωμένο. Η πρότασή της θυμίζει διεθνή παραδείγματα όπως το κίνημα των Πέντε Αστέρων στην Ιταλία ή τις ανεξάρτητες πολιτικές πρωτοβουλίες στην Ισπανία και τη Γαλλία, που βασίστηκαν στην κοινωνική κινητοποίηση και όχι στην κομματική πειθαρχία.

Μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει επίσημες δηλώσεις από κυβερνητικά ή αντιπολιτευτικά στελέχη. Ωστόσο, η πολιτική σκηνή παρακολουθεί στενά τις κινήσεις της Καρυστιανού. Στο παρασκήνιο, υπάρχουν πληροφορίες για διερευνητικές επαφές από πολιτικούς χώρους που επιθυμούν να την προσεγγίσουν, είτε για συνεργασία είτε για ενσωμάτωση της δυναμικής της σε υπάρχοντα σχήματα. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η Καρυστιανού εκφράζει ένα αυξανόμενο κοινωνικό ρεύμα αγανάκτησης, που δεν βρίσκει διέξοδο στα παραδοσιακά κόμματα. Η παρουσία της στα μέσα ενημέρωσης και η απήχησή της στα κοινωνικά δίκτυα την καθιστούν υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, ακόμη και χωρίς επίσημη πολιτική ταυτότητα.

Η Καρυστιανού εμφανίζεται σε δημοσκοπήσεις ως πιθανή πολιτική παρουσία με υψηλή αποδοχή. Η κοινωνική της απήχηση είναι ιδιαίτερα ισχυρή σε νέους ψηφοφόρους, πολίτες που απέχουν από τις εκλογές λόγω απογοήτευσης, καθώς και σε ομάδες που έχουν βιώσει κρατική αμέλεια ή θεσμική αδικία. Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, σε υποθετικά σενάρια πολιτικής κίνησης, η Καρυστιανού συγκεντρώνει ποσοστά που φτάνουν έως και το 25%, γεγονός που έχει προκαλέσει ενδιαφέρον και ανησυχία σε συστημικά κόμματα.

Η Καρυστιανού έχει εκφράσει αντίθεση σε νομοθετική ρύθμιση που αφορά την απαγόρευση καθιστικών διαμαρτυριών στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, χαρακτηρίζοντάς την «εκδικητική» και «ρύθμιση λήθης». Υποστηρίζει ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να απομακρύνει τα ονόματα των θυμάτων από τον δημόσιο χώρο. Σε συνέντευξή της στην «Καθημερινή» διευκρίνισε ότι δεν σκοπεύει να οργανώσει η ίδια πολιτική κίνηση, δηλώνοντας: «Θέλω να δω κάτι νέο. Αλλά δεν θα το οργανώσω εγώ». Παρόλα αυτά, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να στηρίξει μια πρωτοβουλία που ανταποκρίνεται στο όραμά της.

Σύμφωνα με διεθνές μέσο ενημέρωσης, η Καρυστιανού περιγράφεται ως «απρόσμενη ηγέτιδα ενός κύματος διαμαρτυρίας», με αναφορά στη δυναμική που διαμορφώνεται γύρω από την παρουσία της. Σε δημόσια ομιλία της στα Χανιά, η Μαρία Καρυστιανού τόνισε ότι «μόνο ενωμένοι μπορούμε να πολεμήσουμε για την αληθινή Δημοκρατία», επαναλαμβάνοντας τη θέση της ότι η τραγωδία των Τεμπών συγκαλύπτεται πλήρως. Η τοποθέτησή της εντάσσεται σε μια σειρά παρεμβάσεων που εστιάζουν στην ανάγκη θεσμικής λογοδοσίας και κοινωνικής εγρήγορσης.

Η συνολική παρουσία της Καρυστιανού, τόσο σε δημόσιες εκδηλώσεις όσο και σε μέσα ενημέρωσης, καταγράφεται ως σταθερά αυξανόμενη. Η θεματολογία των παρεμβάσεών της, που περιλαμβάνει ζητήματα δικαιοσύνης, διαφάνειας και πολιτικής ηθικής, έχει προκαλέσει ενδιαφέρον σε πολιτικούς και κοινωνικούς κύκλους, ενώ παρακολουθείται ως πιθανός καταλύτης για νέες  εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό. Η δημόσια τοποθέτηση της Μαρίας Καρυστιανού περί δημιουργίας πολιτικού κινήματος αντί κόμματος εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικής και πολιτικής κινητικότητας. Η πρότασή της, όπως διατυπώθηκε στη συνέντευξή της στα Παραπολιτικά 90,1, περιλαμβάνει την απόρριψη της κομματικής ταυτότητας, την προώθηση της συμμετοχικής δημοκρατίας και την ανάδειξη της ηθικής ευθύνης ως βασικού πυλώνα πολιτικής δράσης.

Η Καρυστιανού συνδέει την ανάγκη για πολιτική ανανέωση με την εμπειρία της από την υπόθεση των Τεμπών, επισημαίνοντας θεσμικές αδυναμίες και ελλείμματα λογοδοσίας. Οι δηλώσεις της έχουν προκαλέσει ενδιαφέρον σε πολιτικούς και κοινωνικούς κύκλους, ενώ η απήχησή της καταγράφεται σε δημοσκοπικά ευρήματα και δημόσιες συζητήσεις. Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει επίσημη ανακοίνωση για τη συγκρότηση οργανωμένης πολιτικής πρωτοβουλίας. Ωστόσο, η δημόσια παρουσία της και η θεματολογία των παρεμβάσεών της παρακολουθούνται από αναλυτές και πολιτικούς φορείς ως ενδεχόμενο νέο στοιχείο στο πολιτικό σκηνικό.

Το ρεπορτάζ παραμένει ανοιχτό σε εξελίξεις.