Με ποσοστό 42,6% εμφανίζονται ευάλωτοι οι καταναλωτές με εισόδημα έως 12000 ευρώ το χρόνο, αφού τα χρήματα τους τελειώνουν τις δύο πρώτες εβδομάδες του μήνα. Το 72% των πολιτών πιέζονται προσπαθώντας να περιορίσουν τις δαπάνες των άλλων αναγκών, καθώς οι λογαριασμοί του σπιτιού έχουν κατά 60% αυξηθεί. Την ακούμε όλο και πιο συχνά την φράση <δεν βγάζω τον μήνα> αφού το κρέας, τα λαχανικά, τα φρούτα ο καφές και η αγαπημένη μας σοκολάτα έχουν πάρει την ανιούσα. Εκτός αυτών η ενέργεια, τα ενοίκια, τα ασφάλιστρα, τα φροντιστήρια, οι  ιατρικές υπηρεσίες και οι ανάγκες ένδυσης  ροκανίζουν το μηνιαίο εισόδημα. Και όλα αυτά οδηγούν σε περικοπές καθώς τα νοικοκυριά των μεσαίων αλλά και των πιο ευάλωτων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας εξαυλώνουν τα χρήματα τους πριν ακόμα μπούνε στο πορτοφόλι τους. Την αποταμίευση φυσικά την ξεχνάμε καθώς το 81,6% δεν καταφέρνει ούτε καν να το υλοποιήσει για μια φορά τον μήνα.

Η ακρίβεια αποτυπώνεται και στις επιλογές των καταναλωτών, με αυξανόμενη προτίμηση σε προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας (private label), τα οποία προσφέρονται σε χαμηλότερες τιμές από τα επώνυμα. Σύμφωνα με στοιχεία της αγοράς, η διείσδυση των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας στα σούπερ μάρκετ έχει αυξηθεί κατά 15% μέσα σε έναν χρόνο, καθώς οι καταναλωτές αναζητούν οικονομικότερες λύσεις χωρίς να θυσιάζουν την ποσότητα. Η τάση αυτή ενισχύεται ιδιαίτερα στα τρόφιμα, τα είδη καθαριότητας και τα προϊόντα προσωπικής φροντίδας, όπου η τιμή αποτελεί καθοριστικό παράγοντα  επιλογής.

Η στροφή αυτή δεν είναι απλώς οικονομική, αλλά και ψυχολογική: οι καταναλωτές δείχνουν μεγαλύτερη ευελιξία και προσαρμοστικότητα, αλλά ταυτόχρονα αποδέχονται σιωπηλά την ακρίβεια ως «νέα κανονικότητα». Η έλλειψη συλλογικής αντίδρασης ή καταναλωτικής πίεσης προς τις επιχειρήσεις και την πολιτεία ενισχύει την αδράνεια και καθιστά δυσκολότερη την ανάσχεση του φαινομένου.

Και υπάρχει και η γνώμη που εδώ τα τελευταία χρόνια φωνάζει για τις επιπτώσεις της ακρίβειας και έχει αργήσει η ώρα για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης ικανό να φέρει αποτελέσματα. Οι φωνές που εδώ και χρόνια προειδοποιούν για τις επιπτώσεις της, δεν ζητούν πια απλώς μέτρα ανακούφισης, αλλά ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με διάρκεια, στόχευση και αποτελεσματικότητα. Η καθυστέρηση στην εφαρμογή ουσιαστικών πολιτικών δεν είναι απλώς αμέλεια — είναι ρίσκο για τη συνοχή και την ανθεκτικότητα της ελληνικής κοινωνίας.

Πηγή φωτογραφίας 1: imerisia.gr
Πηγή φωτογραφίας 2: lifo.gr