Μια ζωή γεμάτη πάθος, συγκρούσεις και τρόπαια – η εξομολόγηση ενός προπονητή που δεν έμαθε ποτέ να συμβιβάζεται.
Γράφει η συντακτική ομάδα του InsideWorld.
Μια ζωή γεμάτη πάθος, συγκρούσεις και τρόπαια – η εξομολόγηση ενός προπονητή που δεν έμαθε ποτέ να συμβιβάζεται.
«Δεν γεννήθηκα για να είμαι δεύτερος. Γεννήθηκα για να αμφισβητώ το πρώτο». Με αυτή τη φράση ξεκινά ο Ζοζέ Μουρίνιο την αφήγησή του. Όχι με ημερομηνίες, όχι με στατιστικά. Αλλά με φωτιά.
Η παιδική του ηλικία στην Σετούμπαλ δεν είχε τίποτα το ποδοσφαιρικό. Ο πατέρας του ήταν τερματοφύλακας, αλλά ο Ζοζέ δεν ήθελε να είναι παίκτης. Ήθελε να είναι ο νους πίσω από το παιχνίδι. Ο σκηνοθέτης. Ο στρατηγός.
Στην αυτοβιογραφία του, δεν ξεκινά με τρόπαια. Ξεκινά με αμφιβολίες. Με τις νύχτες που περνούσε μόνος, διαβάζοντας τακτικές, σχεδιάζοντας αγώνες που δεν είχαν παιχτεί ακόμα. «Ήξερα ότι δεν θα με αγαπήσουν όλοι. Αλλά ήξερα ότι θα με θυμούνται», γράφει.
Η άνοδος του ήταν εκρηκτική. Από βοηθός, σε πρωταθλητή Ευρώπης. Από «ο μεταφραστής» του Μπόμπι Ρόμπσον, σε «Special One». Κάθε σταθμός της καριέρας του ήταν και μια μάχη. Με τους δημοσιογράφους, με τους παίκτες, με τον ίδιο του τον εαυτό.
Στην Ίντερ, έζησε την απόλυτη ένωση με την ομάδα. «Δεν ήταν απλώς παίκτες. Ήταν στρατιώτες. Και εγώ ήμουν ο στρατηγός τους». Η κατάκτηση του Champions League δεν ήταν απλώς επιτυχία. Ήταν λύτρωση.
Στην Τσέλσι, έγινε σύμβολο. Στη Ρεάλ, έγινε αντίπαλος του συστήματος. Στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έγινε πατέρας για παίκτες που δεν ήξεραν τι σημαίνει πειθαρχία. Και στη Ρόμα, βρήκε ξανά την σπίθα. «Δεν χρειάζομαι γίγαντες. Χρειάζομαι καρδιές που χτυπούν δυνατά».
Η αυτοβιογραφία του είναι γεμάτη στιγμές που δεν γράφτηκαν ποτέ στα πρωτοσέλιδα. Η σιωπή πριν από έναν τελικό. Το βλέμμα ενός παίκτη που τον πρόδωσε. Η αγκαλιά ενός φροντιστή που του είπε «ευχαριστώ που μας έκανες να πιστέψουμε». Η ιστορία του Μουρίνιο δεν είναι απλώς η ιστορία ενός προπονητή. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που έμαθε να ζει με πάθος, να χάνει με θυμό και να κερδίζει με ένταση. Κάθε ομάδα του είναι ένα κεφάλαιο, κάθε τρόπαιο μια φράση, κάθε ήττα μια υποσημείωση. Και η ιστορία του συνεχίζεται. Όχι γιατί πρέπει. Αλλά γιατί ο ίδιος δεν έμαθε ποτέ να σταματά.
Ο Μουρίνιο έχει κατακτήσει τίτλους σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Πορτογαλία, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία) και είναι ο μοναδικός προπονητής που έχει κερδίσει και τους τρεις μεγάλους ευρωπαϊκούς τίτλους συλλόγων της UEFA.
