Ξεμακραίνοντας από τα πολύβουα καφέ και τις ταβέρνες τραβάς για ένα ξεροψημένο καλαμπόκι, για ένα παγωτό ξυλάκι και το μαλλί της γριάς βρίσκοντας τα στα ελάχιστα λούνα παρκ που έμειναν να μας θυμίζουν παλιές όμορφες εποχές.

Καλοκαιράκι Ελληνικό της πλέον αγαπημένης μας εποχής, μοιάζει πια να μην το περιμένουμε με ανυπομονησία!

Ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο μέχρι να πιάσουν οι πρώτες δροσιές του φθινοπώρου. Η ανεμελιά της εποχής έδωσε την θέση της στο Ελληνικό καλοκαίρι -κράτους Μονακό- με ξαπλώστρες σε τιμές δωματίων ξενοδοχείων και ακτοπλοικά εισιτήρια που μεταφράζονται σε μισθό ιδιωτικού υπαλλήλου.

Πυρκαγιές, πνιγμοί και κάπου εκεί το Σαντορινιό ηλιοβασίλεμα δεν καλύπτει τα χάρμα ιδέσθαι πια!

Ένας πρωινός freddo της συμφοράς στα κατειλημμένα από αχάραγα τραπέζια πολύ πολύ φασαρία και ανεμιστήρες να μας κάνουν παρέα σε έναν καύσωνα που όπου και να πας σε ακολουθεί.

Μετράμε από Σεπτέμβρη μέχρι τα Χριστούγεννα και όχι άδικα.

Θέλουμε κάτι άλλο πέρα από το matrix της ανεμελιάς και του Αυγουστιάτικου ήλιου. Θέλουμε τα καλοκαίρια εκείνης της εποχής που μύριζαν coppertone, που ζούσαμε και δημιουργούσαμε κάθε μέρα αναμνήσεις ζωής!

Πηγή Φωτογραφίας 1: Unsplash
Πηγή Φωτογραφίας 2: Unsplash